تأثیر موسیلاژ گیاه بامیه بر پیشگیری از افزایش گلوکز و پروفایل چربی

زمینه و هدف: دیابت یک ناهنجاری سوخت و سازی است که با هیپرگلایسمی ناشی از نقص در ترشح انسولین، نقص در عملکرد انسولین یا هر دو ایجاد می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات موسیلاژ استخراج شده از غلاف میوه بامیه (hibiscus esculentus) بر پیشگیری از افزایش گلوکز ناشتا و پروفایل چربی سرم موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده شد. موش ها به طور تصادفی در 3 گروه 10 تایی شامل گروه شاهد سالم، شاهد دیابتی و تیمار با موسیلاژ تقسیم شدند. پس از تهیه و تایید گونه گیاه بامیه، استخراج موسیلاژ از غلاف سبز رنگ میوه توسط دستگاه تبخیر در خلا انجام شد. گروه تیمار روزانه به مدت دو هفته به میزان g/kgbw 2 موسیلاژ استخراج شده از گیاه بامیه دریافت کردند و پس از تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان mg/kgbw 60 دیابتی شدند. پس از محرز شدن دیابت، حیوانات به مدت 3 هفته به همان میزان موسیلاژ را به صورت روزانه از طریق گاواژ دریافت نمودند. قبل از القای دیابت و در انتهای مدت آزمایش از تمامی حیوانات خونگیری به عمل آمد و فاکتورهای مورد نظر بررسی شدند. داده ها توسط نرم افزار spss و با استفاده از آزمون های آماری ویلکاکسون، فریدمن، کروس کال والیس و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاکی از افزایش معنی دار میزان گلوکز، لیپوپروتئین با چگالی پایین و تری گلیسیرید در موش های دیابتی نسبت به سایر گروه ها بود (05/0>p). مصرف موسیلاژ سبب کاهش معنی دار گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی بالا و لیپوپروتئین با چگالی پایین در موش های دیابتی شد (05/0>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه موسیلاژ گیاه بامیه می تواند در پیشگیری از عوارض هیپرلیپیدمیک و هیپرگلایسمیک ناشی از دیابت شیرین موثر می باشد.